Amfiteatr Flawiuszów
2009-04-29 13:21
Amfiteatr Flawiuszów to właśnie dobrze znane wszystkim rzymskie Koloseum. Nazwa ta pochodzi prawdopodobnie od stojącego w pobliżu gigantycznego posągu Nerona, zwanego niegdyś Koloseum. W 72 roku jego budowę rozpoczął Wespazjan, a ukończył ją jego syn Tytus w 80 roku. Z okazji otwarcia amfiteatru zorganizował on trwające 100 dni uroczystości. Koloseum było w stanie pomieścić 50 000 widzów, którzy przybywali tu, by oglądać słynne, często bardzo okrutne, igrzyska. Przedstawienia składały się z walk gladiatorów, polowań na dzikie zwierzęta oraz bitew morskich, dla których specjalnie napełniano arenę wodą. Koloseum było także miejscem męczeństwa pierwszych chrześcijan.
Rzymianie, żeby wznieść tak okazałą budowlę, musieli wykorzystać wszystkie swoje umiejętności techniczne oraz wykazać się nieprawdopodobną pomysłowością. Podczas trwania widowiska trzeba było uchronić publiczność przed słońcem lub deszczem i właśnie do tego celu wykonano specjalną płócienną zasłonę. Jeszcze dzisiaj można zobaczyć na ścianach amfiteatru uchwyty, do których była przymocowana. "Amfiteatr" oznacza dosłownie podwójny teatr. Dlatego tak właśnie jest określane Koloseum ponieważ greckie teatry wznoszone były na planie półokręgu i miały na osi średnicy miejsce dla orkiestry i scenę. Można zobaczyć jeszcze resztki dawnej, czteropiętrowej konstrukcji. Pierwsze trzy kondygnacje przyozdobione były arkadami i kolumnami w stylu jońskim, doryckim i korynckim. Na ostatnim piętrze, trochę wyższym niż pozostałe, znajdował się mur z otworami okiennymi.
Obecny stan amfiteatru to nie tylko niszczycielska moc przyrody i trzęsienia ziemi, ale również dewastująca działalność człowieka. Ludzie nie wahali się kraść stąd budulca, marmurów i cennych dekoracji by wznosić i ozdabiać swoje domy.
Na spektakle ludność wchodziła do teatru pod dolnymi arkadami, tak więc wewnątrz musiały istnieć schody, którymi widzowie mogli docierać do poszczególnych sektorów. Każdy z sektorów zarezerwowany był dla określonego stanu społecznego: pierwszy dla cesarza i westalek, ostatni dla ludu. Arena, która obecnie pozbawiona jest podłogi, ukazuje nam system podziemnych korytarzy, w których znajdowały się skomplikowane mechanizmy sceniczne oraz pomieszczenia dla gladiatorów i dzikich zwierząt.
Rzymianie, żeby wznieść tak okazałą budowlę, musieli wykorzystać wszystkie swoje umiejętności techniczne oraz wykazać się nieprawdopodobną pomysłowością. Podczas trwania widowiska trzeba było uchronić publiczność przed słońcem lub deszczem i właśnie do tego celu wykonano specjalną płócienną zasłonę. Jeszcze dzisiaj można zobaczyć na ścianach amfiteatru uchwyty, do których była przymocowana. "Amfiteatr" oznacza dosłownie podwójny teatr. Dlatego tak właśnie jest określane Koloseum ponieważ greckie teatry wznoszone były na planie półokręgu i miały na osi średnicy miejsce dla orkiestry i scenę. Można zobaczyć jeszcze resztki dawnej, czteropiętrowej konstrukcji. Pierwsze trzy kondygnacje przyozdobione były arkadami i kolumnami w stylu jońskim, doryckim i korynckim. Na ostatnim piętrze, trochę wyższym niż pozostałe, znajdował się mur z otworami okiennymi.
Obecny stan amfiteatru to nie tylko niszczycielska moc przyrody i trzęsienia ziemi, ale również dewastująca działalność człowieka. Ludzie nie wahali się kraść stąd budulca, marmurów i cennych dekoracji by wznosić i ozdabiać swoje domy.
Na spektakle ludność wchodziła do teatru pod dolnymi arkadami, tak więc wewnątrz musiały istnieć schody, którymi widzowie mogli docierać do poszczególnych sektorów. Każdy z sektorów zarezerwowany był dla określonego stanu społecznego: pierwszy dla cesarza i westalek, ostatni dla ludu. Arena, która obecnie pozbawiona jest podłogi, ukazuje nam system podziemnych korytarzy, w których znajdowały się skomplikowane mechanizmy sceniczne oraz pomieszczenia dla gladiatorów i dzikich zwierząt.